مشخصه‌های ادبیات گوتیک در ملکوت بهرام صادقی

گوتیک نام یک ژانر ادبی است که در دهۀ 1760 تا 1820 به وجود آمد و هنوز هم به اشکال گوناگون دیده می‌شود. اصطلاح "گوتیک"، در اصل، مربوط به معماری است اما رمان گوتیک یک تغییر عمده در ذوق و گرایش‌های روحی عصر را نشان می‌دهد. در داستان‌هاى گوتیک نویسنده ذهن شما را با رمز و راز، دهشت و حیرتِ آمیخته به اضطراب مشغول می‌کند و از فضایى تخیلى و مالیخولیایى برخوردار می‌کند که به لحاظ ساختارى قابلیت آن را دارند که در پى یک گسست، تبدیل به داستان‌هاى ژانر جنایى - پلیسى شوند. در داستان‌های گوتیک ایرانی آنچه باعث ایجاد ترس و وحشت می‌شود، بیشتر فضاسازی داستانی و توصیفات نویسنده از وقایع است. از داستان‌های مهم ایرانی ملکوت از بهرام صادقی با بسیاری از ویژگی‌های گوتیک همخوانی دارد و مواردی همچون زمان کشی، حوادث خارق العاده مثل جن، پیشگویی و سخن گفتن از آینده، پوچ‌گرایی و درگیری ذهنی بین دنیای درون و بیرون، واقع انگاری حوادث غیرواقعی، دگرگونه نمایی، شخصیت‌های شرور و ... به خوبی در آن تجلی یافته است.